Οδός Τσακάλωφ. (Από το 1995)
Τσακάλωφ Αθανάσιος (1788 Γιάννενα – 1851 Μόσχα): Ηπειρώτης, εκ των ηγετών της Φιλικής Εταιρείας. Το Τσακάλωφ το έλαβε από τον έμπορο πατέρα του που ζούσε στη Μόσχα, είχε το όνομα Τσεκλής και Τσακάλογλου και το μετέτρεψε στο ρώσικο ιδίωμα (Τσακάλωφ). Ο Αθανάσιος Τσακάλωφ έφυγε νέος για την Μόσχα εκεί πού ήταν ο πατέρας του. Σπούδασε στη Βιέννη, όπου ομογενείς διανοούμενοι ίδρυσαν το Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο, σωματείο με τα κρυπτογραφικά και συνωμοτικά- απόρρητα στοιχεία, που απέβλεπαν για πατριωτικό σκοπό τη λευτεριά του Γένους, όπως παρόμοιο σωματείο υπήρχε και στο Παρίσι.
Ο παιδικός ψυχικός τραυματισμός του που είχε με τον γιο του Αλή πασά, μετατράπηκε σε μίσος για τον τούρκο δυνάστη και το υλοποίησε με την εγγραφή στην μασονική στοά του Παρισιού -όπου πάνω χνάρια της- λίγο μετά, μαζί με το Νικόλαο Σκουφά και τον Εμμανουήλ Ξάνθο έβαλλαν τα θεμέλια της Φιλικής Εταιρείας, το 1814. Τον Ιούλιο του 1817 αρχίζει εντονότερα τη δραστηριότητά του, σπεύδοντας με τον Άνθιμο Γαζή στην Κωνσταντινούπολη και στοχεύοντας στην κατήχηση νέων μελών ώστε να πυροδοτηθεί η επανάσταση, όταν και όποτε οι συνθήκες το επέτρεπαν. Με τον ξαφνικό θάνατο του Εμμ. Ξάνθου αναλαμβάνει εκείνος επιπρόσθετες αρμοδιότητες.
Ορίσθηκε μαζί με τον Π. Δημητρακόπουλο να θέσουν εκτός της Φ. Εταιρείας το μέλος Ν. Γαλάτη, -διότι είχαν πληροφορίες πώς είχε προδοτική διαγωγή, και ότι θα τους κατέδιδε στους Οθωμανούς εάν δεν γινόταν αρχηγός της Εταιρείας ο Γαλάτης- κι αυτό έγινε το 1819 στην Ερμιόνη της Αργολίδας, τον εκτέλεσαν.
Κατά το ξέσπασμα της επανάστασης το Φλεβάρη του 1821 ήταν δίπλα στον αρχηγό του κινήματος Αλέξανδρο Υψηλάντη. Μετά τη συντριβή του Ιερού Λόχου στο Δραγατσάνι κατήλθε στην Πελοπόννησο, με την προοπτική να οργανώσει τους οπλαρχηγούς. Στην καποδιστριακή περίοδο υπηρέτησε σε διάφορες κρατικές θέσεις ως πληρεξούσιος της Ηπείρου στην Εθνική Συνέλευση το 1829. Το 1832 επέστρεψε στη Μόσχα, όπου παρέμεινε «Βιώσας εν ειρήνη και ησυχία», και ολότελα λησμονημένος από το ελληνικό κράτος, πεθαίνει το 1851, όπως μνημονεύει ο βιογράφος του Ανδρέας Γούδας. Η επιτροπή του Αγώνα τον κατέταξε άνευ αιτήσεώς του στην Α’ τάξη των πολιτικών. Υπήρξε από τα πιο εχέμυθα μέλη της Φ. Εταιρείας, ποτέ δεν αναφέρθηκε ούτε εκμυστηρεύθηκε κάτι για τον όρκο που είχαν δώσει.