Οδός Βελισαρίου. (Περιοχή Πυροσβεστικής. Από το 1928)

Βελισαρίου Ιωάννης (1861 Κύμη Ευβοίας – 1913 Κρέσνα): Αξιωματικός και ήρωας των Βαλκανικών αγώνων 1912-13. Ο πατέρας του διατηρούσε εμπορικές επιχειρήσεις και ο Γιάννης γεννήθηκε στο Πλοέτι της Ρουμανίας.
Κατατάχτηκε ως εθελοντής στον Ελληνικό Στρατό το 1897 και διακρίθηκε στην μάχη στο στενό της Μελούνας, όπως και στο Σαραντάπορο το 1912. Το 1913 συνέβαλε αποφασιστικά στην απελευθέρωση των Ιωαννίνων, μπαίνοντας νύχτα στην πόλη. Διακρίθηκε και σε άλλες μάχες εναντίον Τούρκων και Βουλγάρων ως Ταγματάρχης Πεζικού όπως Αετοράχη – Λαχανά. Λαβώθηκε θανάσιμα τον Ιούλιο του 1913 και ξεψύχησε στην τελευταία μάχη της Κρέσνας – Όρβηλο – στην περίοδο του Β’ βαλκανικού πολέμου -κοντά στον Στρυμώνα- πριν από την συνθηκολόγηση της Βουλγαρίας 18 Ιουλίου 1913. Οι Κυμαίοι του έστησαν μεγαλοπρεπή ανδριάντα, και κάθε χρόνο μνημονεύουν τον αγώνα του ένδοξου Κυμαίου – Ευβοιώτη ταγματάρχη, χαρακτηρίσθηκε από μαύρο άλογο που ίππευε ως ο Μαύρος Καβαλάρης των Βαλκανικών πολέμων. Το 1910 συνέταξε το έργο: «Περί αρχών του πόλεμου» ένα μεταφρασμένο πολεμικό πολύτιμο για τον κάθε Αξιωματικό έργο. Tο στρατόπεδο της Σχολής Πεζικού της Χαλκίδας φέρει το όνομά του. Με τον θάνατό του ειπώθηκε από τον βασιλέα Κωνσταντίνο ‘’ένας τέτοιος ατρόμητος ήρωας δεν ζει πολύ πεθαίνει νωρίς’’ επίσης ειπώθηκε – χαρακτηρίσθηκε ως ο ήρωας των ηρώων. Κεντρικός δρόμος στα Ιωάννινα φέρει το όνομά του τιμής ένεκεν.