Οδός Βύρωνος. (Από το 1900)

Λόρδος Βύρων (Μπάιρον) Εξελληνισμένα. Λόρδος Γεώργιος Γκόρτον: Γόνος οικογένειας ευγενών-λόρδων. Διάσημος Άγγλος κορυφαίος ποιητής του βρετανικού ρομαντισμού με πολιτικές φιλοδοξίες φιλέλληνας, αρχαιολάτρης. Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1788 και πέθανε στο Μεσολόγγι το 1824. Έζησε περιπετειώδη ζωή, έντονη και προκλητική για τα δεδομένα της πουριτανικής Αγγλικανικής εκκλησίας. Βρέθηκε σε πολλές Μεσογειακές χώρες Πορτογαλία Ιταλία Τουρκία. Το 1810 διέσχισε τον Ελλήσποντο κολυμπώντας, έκανε ότι και ο Λέανδρος για την αγαπημένη του Ηρώ στην αρχαία μυθική ερωτική τραγωδία. Αγάπησε παράφορα την Θηρεσία κόρη του Άγγλου προξένου για την οποία έγραψε το ποίημα ‘’Η κόρη των Αθηνών’’ το 1809. Αγάπησε την Ελλάδα στην οποία και της πρόσφερε όλη του την περιουσία, αλλά και τη ζωή του. Έγραψε πολλά ποιήματα, εμπνεόμενος από την Ελληνική Ιστορία και τον Ελληνικό Πολιτισμό της αρχαιότητας. Αρκετά απ’ αυτά, εξυμνούσαν τους αγώνες για τη λευτεριά του 1821.

Έγραψε πολλά έργα με μοναδική ποιητικότητα και με έντονο το ερωτικό στοιχείο. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από έκδηλη αναρχικότητα, ανυπότακτο πνεύμα και σαρκασμό προς τις ποικίλες εκφάνσεις της ζωής εθεωρείτο εκπρόσωπος του νέο ρομαντισμού, έγραφε, τραγωδίες που καταλήγουν σε θάνατο και οι κωμωδίες σε γάμο.
Βρίσκεται στο Μεσολόγγι το 1823 κατόπιν προσκλήσεως του λόγιου – πολιτικού Α. Μαυροκορδάτου, όπου διαμόρφωσε την ευρύτερη κατάσταση στην πόλη του Μεσολογγίου και γενικότερα την πολιτική της επανάστασης, και έθεσε τα θεμέλια ενός κράτους, μετέχοντας στην άμυνα της πόλης, με την οργάνωση στρατιωτικού σώματος 500 Σουλιωτών, καλύπτοντας πλήρως τα έξοδα της συντηρήσεώς του. Βοήθησε στην έγκριση δανείου για τις Εθνικές ανάγκες, αλλά διαπίστωσε πως πήγαινε σε κομματικές διαμάχες, και σταμάτησε την μετέπειτα συνέχειά του.
Πάντως αυτά τα δάνεια ήταν η απαρχή μιας κακής εξάρτησης που δυστυχώς συνεχίζεται και σήμερα. Η δραματική κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα μας από τα δάνεια ήταν σε αδιέξοδο. Και αυτό χάρη στους Φαναριώτες πολιτικούς που επεκράτησαν των οπλαρχηγών με την βοήθεια του λόρδου Βύρωνα, και των τωρινών μικρό πολιτικάντηδων πολιτικών μας.

Η σκληρή ζωή των στρατοπέδων σε συνάρτηση με την αδύναμη και ευαίσθητη κράση του τον εξάντλησαν, με αποτέλεσμα να αρρωστήσει και μέσα σε δέκα μέρες – στις 19 Απριλίου 1824 – να πεθάνει. Το πουριτανικό Αγγλικό Αβαείο απαγόρευσε να γίνει η ταφή του σε μοναστήρι, όπως συνηθιζόταν, λόγω του ανυπότακτου βίου του, ελέγετο από τις κακές γλώσσες ότι συζούσε με την αδερφή του για λίγο καιρό.
Το μεγάλο Φιλέλληνα και αγωνιστή τον θρήνησε όλη η μαχόμενη Ελλάδα, έγινε σύμβολο του Αγώνα και ανακηρύχθηκε εθνικός ήρωας.
Ο ανδριάντας του, που κοσμεί το κέντρο του Μεσολογγίου, φέρει την ακόλουθη επιγραφή: «Ελλάδα σου έδωσα τον καιρό μου, την υγεία μου, την περιουσία μου και τη ζωή μου. Τι άλλο μπορούσα να κάνω για εσένα, αγαπημένη μου Ελλάδα;»
Και κάτι που δεν πολυακούγεται είναι η Κατάρα της Αθηνάς, μια καταγγελία του φιλέλληνα λόρδου κατά του αρχαιοκάπηλου συμπατριώτη του κόμη Έλγιν που όταν πρέσβης στην Οθωμανική αυτοκρατορία το 1799 έκλεψε τα λεγόμενα του Παρθενώνα γλυπτά. Αυτήν την κατάρα Αθηνάς κατά του κλέφτη και της γενιάς του, φαίνεται να έπιασε τόπο, διότι αφ΄ ενός το πλοίο που τα μετέφερε βούλιαξε, αφ’ ετέρου εκείνος δεινοπάθησε οικονομικά που αναγκάσθηκε να τα πουλήσει στο εξ ίσου στο αναξιόπιστο βρετανικό μουσείο.

Ο Διονύσιος Σολομός έγραψε τη δική του ελεγεία για την απώλεια του Λόρδου Βύρωνα, μέρος της οποίας είναι το ακόλουθο: «Λευτεριά, για λίγο πάψε να κτυπάς με το σπαθί, τώρα σίμωσε και κλάψε εις του Μπάιρον το κορμί.» Διάβασα στο περιοδικό Νέα Εστία του 1974 πως οι δολοπλόκοι του αυστριακού της ‘’Ιεράς Συμμαχίας’’ Μέτερνιχ τον δηλητηρίασαν με οξείδιο του χαλκού, θεωρώντας τον κακοηθέστατο υποκείμενο.
Δυο στροφές από το ποίημά του ‘’Κόρη των Αθηνών’’ Βαδίζει μες στην ομορφιά, όπως η νύχτα/Σ’ ανέφελα τοπία κι’ έναστρους ουρανούς/ Κι’ ότι καλύτερο απ’ το σκοτάδι και την λάμψη/στην όψη το βλέπεις στην ματιά της..Απ’ το ποίημα ‘’Κόρη των Αθηνών.
Πώς με το χέρι το δεξί η κατάκτηση κερδίζεται/ κι ο Γάλλος κι ο Μόσχοβος δεν θα σας απολυτρώσουν/για σας δεν θα ανάψουν οι βωμοί της λευτεριάς/εάν τα σπαθιά σας οι εχθροί δεν νοιώσουν. Απ΄ το Πολίτης του Κόσμου.