Οδός Ξενοπούλου. ( Γηροκομείο. Από το 1993)
Ξενόπουλος Γρηγόριος (1867 Κωνσταντινούπολη – 1951 Αθήνα): Πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και πολυγραφότατος λογοτέχνης, με αποδέκτες κυρίως τους νέους. Δημοσιογράφος και για χρόνια 1896 – 1948 εκδότης της νεανικής εφημερίδας «Διάπλαση των Παίδων», στην οποία μεταξύ των άλλων δημοσίευσε και τις πλέον των χιλίων επιστολών του, που έφεραν την επιγραφή ‘’Σας ασπάζομαι Φαίδων’’. Επίσης, υπήρξε εκδότης και διευθυντής του Παιδικού Θεατρικού περιοδικού ‘’Νέα εστία’’ και συντάκτης του ‘’Αναγνωστικού’’ για τους μαθητές του Δημοτικού, και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (από το 1932).
Ζούσε στη Ζάκυνθο, και ενώ είχε σπουδάσει Μαθηματικά, τον απέσπασε η δημοσιογραφία και η μεγάλη του αγάπη – κλίση που είχε προς αυτή τον γέμιζε. Έγραφε ασταμάτητα και δημοσίευε παντού, καθώς αυτός ήταν ο μόνος τρόπος βιοπορισμού του. Δημοτικιστής, με βαθύτατα ανθρώπινο λογοτεχνικό λόγο, ρεαλιστής και νατουραλιστής συνάμα, με προσωπικό ύφος, και πνεύμα καθάριο και αισιόδοξο, αλλά και επηρεασμένος από τον πολύκροτο καρυωτακικό και καβαφικό λόγο. Ερχόμενος στην Αθήνα προσάρμοσε τα έργα του στην αστική νοοτροπία. Με την κακόβουλη εισβολή των Ιταλών, έκανε παγκόσμια έκκληση στους απανταχού διανοούμενους για την καταδίκη των, και για βοήθεια.
Τα συγγράμματά του πολλά και εκλεκτά, 80 τον αριθμό, μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα, κι ανάμεσά τους τα ακόλουθα: «Τυχερός άτυχος», «Κακός δρόμος», «Κόκκινος βράχος», «Μαργαριτάρια στείρα», «Πειρασμός στο Φιόρο του Λεβάντε», «Κόσμος και Κοσμάς», «Αναδυομένη», «Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας», «Φωτεινή Σάντρη», «Στέλλα Bιολάντη». Από τις θεατρικές του δημιουργίες αρκετές μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες, όπως ο «Ποπολάρος» και «Το Φιόρο του Λεβάντε. Αν και αριστοκράτης, βλέπουμε στο περιοδικό ‘’Άρδην’’ τις σοσιαλιστικές του ιδέες, όπως και στο έργο του ‘’Πλούσιοι και Φτωχοί’, πίστευε πως με την άνοδο του ανθρώπινου πνευματικού επιπέδου, και για το συμφέρον του ο άνθρωπος θα καταργούσε την βία. Έγραφε έντονα ερωτικά μυθιστορήματα και κατακρίθηκε για φθηνή εμπορική εκμετάλλευση. Τιμάται το 1922 με το Αριστείο των Γραμμάτων και των Τεχνών.
Το ποιο ευχάριστο και εποικοδομητικό ήταν ότι ασχολήθηκε με την παιδική ανάπλαση την μέγιστης σημασίας της παιδικής εγκυκλοπαίδειας.