Οδός Ύδρας, (Από το 1976)
Ύδρα: Η Αρχόντισσα του Σαρωνικού. Ιστορικό ναυτικό νησί του Βόρειου Μυρτώου πελάγους, απέναντι από την Αργολίδα, ξερονήσι, το οποίο τροφοδοτείται με νερό από την Αργολίδα παρ’ ότι τ’ όνομά της το οφείλει στις πολλές πηγές που είχε στην αρχαιότητα. Περιτριγυρίζεται από βραχονησίδες. Διοικητικά υπάγεται στη Νομαρχία Πειραιά.
Πρωτοκατοικήθηκε από τους Δρύοπες και ακολούθησαν τον -6ο αιώνα οι Σάμιοι, ενώ τον -5ο αιώνα κατοίκησαν το νησί Ερμιονείς και Τροιζήνιοι, το 15ο αιώνα εγκαθίστανται Αλβανοί και Αρβανίτες, ορθόδοξοι χριστιανοί. Στα βυζαντινά χρόνια επί Κομνηνών, αλλά και κατά την ύστερη εποχή, έζησε μεγάλη ανάπτυξη, μετατρέποντας τον πλούτο που αποκόμιζαν σε χρυσό, τον οποίο έκρυβαν σε στέρνες. Γι’ αυτό οι Τούρκοι αποκαλούσαν την Ύδρα Μικρή Αγγλία.
Η ναυτιλία της Ύδρας λόγω του ξερό του νησιού αρχίζει να αναπτύσσεται γύρω στο 1600 βοηθούμενης και από τους τούρκους πασάδες, που αναζητούσαν έμπειρους ναυτικούς για τα πλοία του τούρκικου στόλου. Το 1714 – 1718 έρχεται ο Τουρκοβενετικός πόλεμος που καταστρέφει το νησί. Πολλοί καταπιεζόμενοι από την βία και φορολογία Ευβοείς [Βώκος Μιαούλης] κατέφυγαν στην ημιαυτόνομη Ύδρα. Τόσο τα Ορλοφικά (το 1790) όσο και ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος (το 1806) προξένησαν πολλά προβλήματα στην Ύδρα από τους μαινόμενους Τούρκους, διότι οι κάτοικοί της είχαν ταχθεί με το μέρος των Ρώσων.
Για την αποδοτικότερη υπόθεση της ναυτιλίας τους οι Υδραίοι ιδρύουν ναυτική σχολή, προσλαμβάνοντας Ιταλούς δασκάλους, ώστε να τους διδάξουν τις κρυφές πτυχές της ναυτικής τέχνης. Έτσι, αξιοποιώντας και τα προβλεπόμενα της συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, -για χαλαρά μέτρα- προόδευσαν σημαντικά, φθάνοντας το 1821 να διαθέτουν 115 πλοία με χωρητικότητα 100 και πλέον τόνων και δεκάδες εμπειροπόλεμους ναυτικούς. Σε συνεργασία με τους Φιλικούς, και τον Δημήτρη Υψηλάντη, τα κατώτερα πληρώματα του νησιού υπό την ηγεσία του Αντώνη Οικονόμου κήρυξαν τη δική τους επανάσταση κατά του τούρκικου στόλου, στην οποία εντάχθηκαν ο Ανδρέας Μιαούλης, ο Αλέξανδρος Κριεζής, ο Ιάκωβος Τομπάζης, κ.ά. Οι Υδραίοι με τους Ψαριανούς κατασκεύαζαν το πειρατικό Σεμπέκι ένα τριτάρκατο ιστιοφόρο γρήγορο και ευέλικτο πλοίο που έφερε κανόνια και το οποίο έκανε μεγάλη ζημιά τόσο στο τούρκικο στόλο, όσο και τους πειρατές.
Η Ύδρα υπήρξε κέντρο αντιπολίτευσης για την πρώτη κυβέρνηση του Καποδίστρια, διότι πίστευαν οι προεστοί – προύχοντες πως προσέφεραν πολλά στον Αγώνα και εισέπραξαν λίγα, το ίδιο έλεγαν και οι Μαυρομιχαλαίοι της Μάνης.
Η Ύδρα (Υδρεία, αλλά και Υδραία) είναι έδρα του δήμου Υδραίων και πολύ γραφική, καθώς διαθέτει και πολλά επιβλητικά πέτρινα αρχοντικά χτισμένα τον 18ο αιώνα, από Βενετσιάνους αρχιτέκτονες. Σημαντικότερα εξ αυτών είναι: του Τομπάζη στο οποίο στεγάζεται η Σχολή Καλών Τεχνών, του Κριεζή που είναι γηροκομείο, του Τσαμαδού που φιλοξενεί τη Σχολή Αξιωματικών του Εμπορικού Ναυτικού. Άλλα αρχοντικά που ξεχωρίζουν για την καλαισθησία και χάρη τους, είναι εκείνα των Κουντουριώτη, Μπουντούρη, Βούλγαρη, Μιαούλη της Μπουμπουλίνας και φυσικά το Μουσείο της Ναυτικής Ιστορίας της Ύδρας, όπου κάθε χρόνο τελούνται τριήμερες γιορτές τα Μιαούλια στα πλαίσια της Ναυτικής Γιορτής. Το 1958 γυρίσθηκε στο νησί η ταινία ‘’Το παιδί και το δελφίνι’’ με την υπέροχη ιταλίδα ηθοποιό Σοφία Λόρεν.
Οι ποικίλες ομορφιές και οι πολλαπλές ιδιαιτερότητες του νησιού –όπως το γραφικό λιμάνι με τις πολεμίστρες- το κάνουν ως έναν από τους ελκυστικότερους τόπους προορισμού χιλιάδων Ελλήνων κυρίως Αθηναίων τα Σάββατο κύριακα, και αλλοδαπών υψηλών επισκεπτών το καλοκαίρι. Στο νησί που δεν κυκλοφορούν τροχοφόρα οχήματα, και όλες οι εσωτερικές μεταφορές γίνονται με ιπποζύγια, αυτό είναι συνάμα καλό, αλλά έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα κυρίως στην οικοδομή που επιβαρύνει όπως ισχυρίζονται οι ντόπιοι, την ανακαίνιση – την συντήρηση επίσης των παραδοσιακών κτηρίων, και γενικά στις μεταφορές και στο εμπόριο, όμως το κάνει μοναδι