Οδός Υψηλάντη. (Aπό το 1968)
Υψηλάντης Αλέξανδρος (1792 Κωνσταντινούπολη – 1828 Βιέννη): Γόνος επιφανούς φαναριώτικης ελληνικής οικογένειας, ποντιακής καταγωγής από την Τραπεζούντα. Από την εποχή των Κομνηνών το 1655 εγκαθίστανται στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης, και η οποία οικογένεια πρωτοστάτησε στην απελευθέρωση της Ελλάδας το 1821, με πρωτεργάτες τους αδελφούς Αλέξανδρο, Δημήτριο, και παραστάτες τους αδελφούς Γεώργιο, Νικόλαο και άλλα οκτώ μέλη της οικογένειας, που ήταν μυημένοι στη Φιλική Εταιρεία. Ο Αλέξανδρος εφόρευε και έκρινε για τα ωφέλιμα της Φιλικής με το ψευδώνυμο ‘’καλός.’’
Ο Αλέξανδρος, χρημάτισε δραγουμάνος της Υψηλής Πύλης στην Βλαχία, μετέπειτα φανατικό μέλος και ενθουσιώδης πατριώτης, ύστερα από την καθοδήγηση του πολύ έμπειρου Ε. Ξάνθου, δεν χρειάσθηκε και πολύ καθ’ ότι ήταν ευκολόπιστος, μάλλον απονήρευτος ν’ αναλάβει ενεργό δράση ενόψει τη επικείμενης Επανάστασης.
Συμμετείχε στο Ναπολεόντειο πόλεμο του 1813, όπου έχασε το δεξί του χέρι. Αργότερα, προσπάθησε να πείσει τον Καποδίστρια, με την εμπειρία του που διέθετε να αναλάβει την αρχηγεία της Φ. Εταιρείας, πίστευε πως ο Αγώνας είχε ανάγκη από ‘’οδηγούς’’- καθοδηγητές.
Ο Α. Υψηλάντης ξεκίνησε την Επανάσταση από τη Μολδοβλαχία το Φλεβάρη του 1821, με το σύνθημα ‘’Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος,’’ αλλά απέτυχε στην εδραίωση και το ξάπλωμά της, κυρίως διότι τον υπονόμευσαν οι Ρώσοι, μάλλον ήταν χαμηλών τόνων άνθρωπος. Μάλιστα, ο Τσάρος τον διέγραψε από τους καταλόγους των αξιωματικών του, επιτρέποντας στους Τούρκους να μετακινήσουν μεγάλες στρατιωτικές δυνάμεις προς τη Μολδοβλαχία, σαν να μη έφταναν όλα τα παραπάνω έρχεται και ο αφορισμός της επανάστασης από το πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, όμως τ’ όκανε το πατριαρχείο για να προστατέψει τους χριστιανούς της Πόλης απ’ τις σφαγές των Τούρκων, όπως ισχυρίστηκε αργότερα. Έτσι, στο Δραγατσάνι υπέστη πανωλεθρία, καταστράφηκε ο Ιερός Λόχος με την αυτοθυσία των Ελλήνων φοιτητών. Και ο ίδιος εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει το ρουμανικό έδαφος, καταφεύγοντας στην Αυστρία, όπου συνελήφθη, διότι διέθετε δήθεν πλαστό διαβατήριο -ρώσο τουρκικός δάκτυλος– φυλακίστηκε για ένα χρόνο, αποφυλακίζεται και την επόμενη χρονιά το 1828 και πεθαίνει στην Βιέννη, από Μυητική Δυστροφία μια κληρονομική διαταραχή που κατατρώει τους μυς των σωθικών. Κατόπιν αιτήσεώς του, τού αφαιρέθηκε η καρδιά του και στάλοι στην Ελλάδα και βρίσκεται στον Ιδρυματικό ναό των Ταξιαρχών του Αμαλιείου Ορφανοτροφείο, το οποίο συνεστήθη από την πριγκίπισσα Μ. Υψηλάντη, και που ιδρύθηκε με την αιγίδα της βασίλισσας Αμαλίας. Χαρακτηρίστηκε ως ρομαντικός, πως έφερε την σφραγίδα της αποτυχίας ως δεδομένο, δεν είχε το τσαγανό του επαναστάτη, δηλαδή ευκόλως ελπίζοντας, ευκολότερο απελπίζοντας που λέμε.
Εκεί που όλοι σκοτώνονται που και πότε ξεκίνησε η Ελλ. Επανάσταση, εδώ φαίνεται καθαρά πως άρχισε από την Μολδοβλαχία στις 21 του 1821 τον Φλεβάρη.
Ο αδελφός του Δημήτριος έζησε και πολέμησε στη Πελοπόννησο, όμως είχε απέναντί του όχι μόνο τους Τούρκους, αλλά και τους προκρίτους και κοτζαμπάσηδες που τον σαμποτάριζαν. Πολέμησε στην πολιορκία της Ακρόπολης σε μάχες στο Άργος, στο Ναύπλιο. Αγάπησε την Μαντώ Μαυρογένους [1796-1841] αγωνίστρια του 1821.
Αυτός ο άλλος Υψηλάντης ο αδερφός του Αλέξανδρου ο Δημήτριος ήταν εκείνος που αποτέλειωσε την Ελληνική Επανάσταση του 1821, στην Πέτρα Βοιωτίας στις 12 Σεπτεμβρίου 1829. Δηλαδή Υψηλάντης άρχισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821, Υψηλάντης την αποτέλειωσε με επιτυχία, δυο αδέλφια της Διασποράς.
Ο Δημήτριος πεθαίνει τον Αύγουστο του 1832 στο Ναύπλιο.