Οδός Λίνου. ( Κάνηθος. Από το 1959)
Λίνος: Μορφή της Ελληνικής Μυθολογίας, γιος του Απόλλωνα, που μαζί με τον Ορφέα εφεύρε τη μουσική και ιδιαίτερα την πένθιμη εκδοχή της, όπως το μοιρολόι (λίνος), που έψαλλαν οι Μούσες. Συνάμα, θεωρείται προσωποποίηση του θρήνου. Κατά τη θηβαϊκή παράδοση συναγωνίσθηκε σε μουσικούς αγώνες με το θεό Απόλλωνα και εκείνος τον θανάτωσε για το θράσος του, μια άλλη εκδοχή λέει πως ο Ηρακλής στον θυμό του τον σκότωσε άθελά του. Υπάρχει και τρίτη εκδοχή που λέει πως τον εγκατέλειψε η μητέρα του επειδή φοβήθηκε την οργή του πατέρα του Κρότωνα και τον κατασπάραξαν τα σκυλιά. Για τον χαμό του νεαρού και όμορφου Λίνου, όπως και νάχει ο χαμός του, ήταν για τον Όμηρο η μούσα του. Θεωρείται ο κατασκευαστής της τρίχορδης λύρας, η οποία χρησιμοποιούνταν στην απόδοση θρησκευτικών ασμάτων. Η καταγωγή του φαίνεται παντού, στον Κιθαιρώνα των Μουσών στην Θήβα του Κάδμου, και κατά’ άλλη εκδοχή να θανατώθηκε απ’ τον Κάδμο επειδή έφερε την γραφή στους Έλληνες πρώτος αντί εκείνος. Ο Λίνος φημίζεται ότι ο τάφος του μπορούσε να ήταν στην Χαλκίδα.
Κάτ’ άλλους υπήρξε ένας φιλόσοφος, χωρίς ν’αφήσει έργο.
Λίνη: Λαϊκό άσμα με θρήνο που το τραγουδούσε κατά τη διάρκεια του τρύγου ένα παιδί στην αρχαιότητα με συνοδεία κιθάρας. Την ίδια στιγμή οι τρυγητές χόρευαν στους ρυθμούς του αδόμενου σκοπού, του λινός πατητήρι.