Οδός Προκοπίου. (Νεάπολη)
Προκόπη: Κεφαλοχώρι της Βόρειας Εύβοιας, που απέχει από τη Χαλκίδα 52 χμ. κατάφυτο από πεύκα και ελαιόδεντρα. Παλαιότερα, ο τόπος ονομαζόταν Αχμέτ αγά, και λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση αγοράστηκε από τον Εγγλέζο τσιφλικά Νόελ Μπέϊκερ. Παρά τους επίπονους αγώνες των ακτημόνων και των συνδικαλιστών εργατών της περιοχής ένα σημαντικό τμήμα γης συνεχίζει να ανήκει στους απογόνους των Νόελ Μπέϊκερ. Ο φιλέλληνας Λόρδος Μπάιρον που βρισκόταν στην Ελλάδα είδε την αγγελία του Αχμέτ αγά και ειδοποιεί τον Νοέλ Μπέϊκερ, και εξαγοράζει τον κτήμα από τον τσιφλικά αγά. Οι τσιφλικάδες νοίκιαζαν το χτήμα και έπαιρναν ένα μερίδιο από τα τρία, δύο έμεναν στον κολίγο. Το ίδιο συνεχίσθηκε και με τους πρόσφυγες της Καππαδοκίας, που καταγόταν από το μητροπολιτικό Προκόπη της Καππαδοκίας που βρίσκεται σ’ ένα μοναδικό, φανταστικό ηφαιστειακό τοπίο από κωνοειδείς λόφους – καμινάδες όπου εσωτερικά έχουν σκαλιστεί πολλές χριστιανικές εκκλησιές – ασκηταρειά από την εποχή των τριών Φωστήρων των Γραμμάτων.
Οι κάτοικοι της σημερινής κωμόπολης κατ’ εξοχήν είναι πρόσφυγες, που προέρχονται από το Προκόπη της Καππαδοκίας και που εγκαταστάθηκαν εδώ μετά τις πληθυσμιακές ανταλλαγές Ελλήνων – Μουσουλμάνων του 1924. Οι Προκοπιείς μαζί τους μετέφεραν και το λείψανο – σκήνωμα του Οσίου Ιωάννη του Ρώσου, που πέθανε στις 27 Μαΐου του 1730. Για φθάσει το λείψανο στο Νέο Προκόπη είχε περιπέτειες, Οι τούρκοι της Καππαδοκίας δεν το έδιναν, και από κει που ήταν κλειδωμένο στον ναό του Αγίου Γεωργίου το έκλεψαν οι καππαδόκες. Το ίδιο και χειρότερα έγινε και την ενορία του Άη Γιάννη της Χαλκίδας όπου με δόλιο και πονηρό τρόπο απήγαγαν σκήνωμα, διότι δεν το παραχωρούσε η ενορία του Αη Γιάννη. Κάθε χρόνο στη πανηγυρική μνήμη του συρρέει πλήθος κόσμου στον ομώνυμο ναό απ’ το 1962 ποτ ιδρύθηκε. Λίγο έξω προς το Μαντούδι υπάρχει ο μοναδικός στην Ελλάδα πλάτανος με την περιφέρεια των 32 μ. Στην οδό Αγίου Ι. του Ρώσου υπάρχουν περισσότερα στοιχεία και για το Προκόπη. Ο δρόμος Π. στην Νεάπολη περιβάλλεται από μικρασιατικά ονόματα. [ Τράλλεις, Κυδωνιών, Αγίας Παρασκευής].
ΥΠ. Έτυχε να επισκεφτώ το Προκόπη της Καππαδοκίας και πραγματικά βρίσκεσαι σ’ άλλο φανταστικό κόσμο. Όπως φανταστικό ήταν όπως μου έλεγε ο μπαρμπαγιάννης ο Ενωτιάδης τα λάχανα και παντζάρια που καλλιεργούσαν είχαν βάρος μιας οκάς. Μέχρι τους βαλκανικούς πολέμους οι άνδρες δεν πήγαιναν στον τούρκικο στρατό, όμως μετά δημιουργήθηκαν τα τάγματα εργασίας, όπου αποδεκατίζονταν σε απάνθρωπες εργασίες σε μεταλλεία.