128 χρόνια μετά την καθιέρωση της 1ης Μαΐου ως Παγκόσμιας Ημέρας των Εργατών, στη Σύνοδο του Παρισιού, σε ανάμνηση του Μακελειού του Σικάγο το 1886, κάποιοι συνεχίζουν να αναζητούν το νόημά της. Δικαιολογημένα ίσως, καθώς οι αιτίες των αγώνων ξεθωριάζουν με το πέρασμα των χρόνων, ενδεχομένως γιατί η σύγχρονη πραγματικότητα κάποιες φορές ξεπερνά το παρελθόν.

Για μεγάλη χρονική περίοδο, τα μηνύματα της Πρωτομαγιάς, ως ημέρας εξέγερσης και απαίτησης βασικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, φάνταζαν πολύ μακρινές, γιατί οι άνθρωποι για κάθε δικαίωμα που κατέχουν, λησμονούν στο πέρασμα του χρόνου την αιτία που το απόκτησε.

Σήμερα, βιώνοντας μία από τις μεγαλύτερες οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις του τελευταίου αιώνα, οι απαιτήσεις και οι αγώνες του παρελθόντες για τα δικαιώματα των εργαζομένων, δυστυχώς έκαναν τον κύκλο τους και επανήλθαν. Η κοινωνία μας, από τον αγώνα για το εργασιακό δικαίωμα, έφτασε στο δικαίωμα για εργασία, χωρίς όρους…

Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να αναζητά κανείς το νόημα της Πρωτομαγιάς. Είναι ξεκάθαρο: Είναι μια μάχη ενάντια στη λήθη του χρόνου, για τις αξίες των αγώνων και των διεκδικήσεων.

Η “Πρωτομαγιά” θα έρχεται κάθε χρόνο. Αν δεν ταυτιστεί στη συνείδησή μας με τις εργασιακές – ανθρώπινες αξίες, θα παραμείνει γιορτή των λουλουδιών.

Χρήστος Παγώνης

Δήμαρχος Χαλκιδέων