Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν μια στιγμή στην ιστορία του ελληνικού κράτους. Ήταν και παραμένει μια διαδικασία, ένα σύμβολο αξιών και διαρκούς αγώνα, ατομικού και συλλογικού. Υπήρξε η κορύφωση της αμφισβήτησης μιας ολόκληρης εποχής , η εναντίωση στην καταπάτηση της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας.

Τα μηνύματα του Πολυτεχνείου σήμερα επαναπροσδιορίζονται, γιατί είναι δύσκολο να αντιληφθούν οι νέες γενιές τον αντιδικτατορικό αγώνα του 1973. Η εξέγερση όμως του Πολυτεχνείου, υπήρξε κοινωνικό βίωμα και όχι ένα ακόμη κεφάλαιο στην ιστορία του 20ου αιώνα. Οι μεγάλες εθνικές στιγμές, δημιουργούν υποχρεώσεις στις επόμενες γενιές, ως ιστορικά διδάγματα προς αποφυγή ή επανάληψη.

Τα χρόνια περνούν. Τέσσερις δεκαετίες και κάτι παραπάνω, από τη μεγάλη εθνική στιγμή της εξέγερσης και της διεκδίκησης της Δημοκρατίας. Και κάθε χρόνο ο ίδιος προβληματισμός: ποιο είναι το μήνυμα του Πολυτεχνείου, ποια είναι η σημασία του στους καιρούς που διανύουμε;

Και μια συνεχής προσπάθεια να μην αφήσουμε τη λήθη να νικήσει τη μνήμη. Να μην προσπεράσει κανείς τον αγώνα όλων εκείνων που πάλεψαν ή έχασαν τη ζωή τους για τη Δημοκρατία, που ούτως ή άλλως γεννήθηκε σε αυτή τη χώρα.
Θα έρθουν κι άλλες δεκαετίες, ίσως πιο δύσκολες, ίσως πιο εύκολες. Ο στόχος θα είναι πάντα ο ίδιος: ελευθερία, δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, την εργασία και την εκπαίδευση.
Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία.

Χρήστος Δ. Παγώνης
Δήμαρχος Χαλκιδέων